…τρυφερή παιδική ανάμνηση… το γλυκό μεθυστικό άρωμα και τα μοβ μικροσκοπικά άνθη της πασχαλιάς, που ήταν δίπλα στην αυλόπορτα, στο σπίτι της γιαγιάς!

• Από τα πρώτα φυτά που πήρε μια ηλιόλουστη θέση στον κήπο μας…

• Η πασχαλιά (Syringa Vulgaris) είναι στενά συνδεδεμένη με το Πάσχα. Πάντα είναι ανθισμένη την εποχή αυτή και  οφείλει το όνομα της  στο Πάσχα.

• Είναι θάμνος φυλλοβόλος (μπορεί να διαμορφωθεί και σε μικρό δέντρο ανάλογα με το κλάδεμα). Τη φυτεύουμε μόνη της ή σε ομάδες δημιουργώντας μπορντούρες και φράχτες. Τα όμορφα μικροσκοπικά της άνθη βγαίνουν σε μεγάλες και εντυπωσιακές, κωνικές ταξιανθίες σε χρώματα μοβ, λιλά αλλά και σε διάφορους τόνους του λευκού, μοβ-φούξια και κίτρινου. Το σύνηθες είδος στην Ελλάδα είναι η κοινή πασχαλιά (Syringa vulgaris), με τα χαρακτηριστικά μοβ-φούξια-λιλά άνθη. Είναι φυτό χωρίς πολλές απαιτήσεις αρκεί το έδαφος να στραγγίζει καλά και να είναι σε ηλιόλουστη θέση.

• Λιπαίνουμε την πασχαλιά δυο φορές το χρόνο, μια φορά κατά το τέλος του χειμώνα, αρχές της άνοιξης και άλλη μια μετά το τέλος της ανθοφορίας.

• Κλαδεύουμε το χειμώνα ελαφρά, για να διαμορφώσουμε ή να διατηρήσουμε το σχήμα της, αφαιρώντας τα ξερά, αδύνατα, και άρρωστα κλαδιά. Δεν κάνουμε βαθύ κλάδεμα γιατί έτσι αφαιρούμε τους βλαστούς με τα μπουμπούκια που θα ανθίσουν την Άνοιξη. Αυστηρό κλάδεμα σημαίνει λιγότερα λουλούδια. Αν θέλουμε όμως να αναζωογονήσουμε την γερασμένη πασχαλιά τότε κάνουμε αυστηρό (βαθύ) κλάδεμα κατά την διάρκεια του χειμώνα.
•