Σκορδάρι

Η συνταγή εδώ->σκορδάρι για τον καύσωνα

Γνωστό  το σκορδάρι και σε άλλες περιοχές… που παλιά οι αγρότες συνήθιζαν να το παίρνουν μαζί τους τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού κατά τον θερισμό, αλωνισμό, σκάλισμα κ.α.

Νοστιμότατο, καλοκαιρινό,  φτωχικό αλλά δροσιστικό  φαγητό που ήταν το μεσημεριανό τους στο χωράφι.  Το σκορδάρι, ελαφρύ και εύκολο στην παρασκευή του…(σκορδόψωμο αραιωμένο σε ξίδι και νερό με λίγο αλάτι και ελαιόλαδο)…  Ιδανικό για να τους ξεδιψάσει αλλά και να τους χορτάσει, αφού περιέχει ψωμί. Στον ίσκιο κάποιου δένδρου αν υπήρχε… ή στη σκιά του κάρου, κάθονταν και το έτρωγαν, σε συνδυασμό με λίγη  ξεκούραση  την ώρα που ό ήλιος έκαιγε πολύ. Τους έδινε δύναμη για τη συνέχεια…

Στις Σέρρες το λένε σκορδάριμ… Ίδια η συνταγή με τη διαφορά ότι όποιος ήθελε πρόσθετε και αγγούρι ψιλοκομμένο.
Η κ. Ελένη από την Πρώτη Σερρών απαντάει στην ερώτηση… «Θεία τι τρώγατε μ’ αυτή τη ζέστη στο χωράφι;». «Τι να τρώμε πιδούδι μ’. Σκουρδάριμ. Είχαμι κι τίποτα άλλο; Γιομίζαμι μια σουπιέρα ή ένα μπακιρ κι όλνοι έτρωγαμι απ΄ αυτό».
Με την ευγένεια και την καλοσύνη που τη διακρίνει η κ. Ελένη μας εξήγησε πώς γινόταν αυτό το δροσιστικό ρόφημα – φαγητό στα χρόνια της νιότης της: Χτυπούσαν σκόρδο, με ξύδι και αλάτι. Ψωμί δεν έβαζαν, «το έτρωγαν απ’ έξω» (καθένας τη φέτα του) ύστερα έριχναν δροσερό νερό αν κοντά στο χωράφι υπήρχε κάποια βρυσούλα.
«Είχε τότε βρυσούδες σε πολλά χωράφια». Για να διατηρηθεί το νερό δροσερό το έβαζαν σε χωμάτινες στάμνες που τις μούσκευαν απ’ έξω για …θερμομόνωση.