Πριν από τρία χρόνια τέτοιες μέρες ήμασταν στο χωριό. Το συνηθίζαμε κάθε χρόνο αυτή την εποχή, να κάνουμε ένα ταξιδάκι μέχρι εκεί, για να μείνει η μαμά και να περάσει το Καλοκαίρι… στη δική της φωλιά όπως έλεγε… στο σπίτι της. Και συμπλήρωνε… “όπως τα χελιδόνια κάθε Άνοιξη γυρίζουν στη φωλιά τους έτσι κι εγώ “…
Η μαμά κάθε φορά το πρώτο που θα έκανε πριν μπει στο σπίτι ήταν να επισκεφθεί τον κήπο… τον κήπο της, που τις έδινε ζωή και δύναμη για το Χειμώνα … Τον φρόντιζε πάντα με αγάπη!!! Ώρες ατέλειωτες δούλευε εκεί χωρίς να κουράζεται, ξεχνώντας την ηλικία της…
Έτρεξα κι εγώ πίσω της … ήθελα να είμαι κοντά της …να νιώσω τη νιώθει… να μπορέσω να την καταλάβω…
Διέσχισα το μονοπάτι που ήταν απάτητο, γεμάτο ανθισμένα χαμομήλια. Έφτασα στον κήπο… και μπαίνοντας δεξιά αντίκρισα τις αγκινάρες γεμάτες ώριμα μπουμπούκια. Αριστερά οι μπιζελιές είχαν αναρριχηθεί στον φράχτη. Μπροστά μου ένα κομμάτι του κήπου με φράουλες κατακόκκινες που ξεχώριζαν μέσα στα πράσινα φύλλα, και πιο πέρα ένα άλλο κομμάτι γης γεμάτο παπαρούνες.
Στάθηκα μπροστά στην κληματαριά! Η οποία με την ταχεία βλάστηση της είχε αναρριχηθεί στο φράχτη και κάλυψε όλη την αριστερή πλευρά, καμαρώνοντας και απολαμβάνοντας το μαγιάτικο ήλιο, φορτωμένη με αρκετά σταφύλια (αγουρίδες) τα οποία ήδη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται. Τα τρυφερά βλαστάρια (κορφάδες) φρέσκα και λαχταριστά όπως τα κούναγε το ελαφρύ αεράκι, με προκάλεσαν να κόψω και να μασουλήσω ένα. Τι ιδιαίτερη ξινούτσικη γεύση!!! Tη θυμόμουν από μικρή…
Η πρώτη δουλειά της μαμάς ήταν το κορφολόγημα της κληματαριάς, που το είχε αρχίσει ήδη από την άλλη άκρη του φράχτη. Αρκετά βλαστάρια και φύλλα κομμένα, είχαν γεμίσει μια τεράστια αγκαλιά. Είχαμε αποφασίσει πως ήταν κρίμα να πεταχτούν. Αφού με τα τρυφερά φύλλα φτιάξαμε ντολμαδάκια εδώ , ντολμαδάκια γιαλαντζί εδώ και για σαρδέλες σε αμπελόφυλλα εδώ . Ετοιμάσαμε αρκετά πακέτα, τα οποία βάλαμε στην κατάψυξη… και κάποια πολύ μικρά φύλλα και σπασμένα θα γίνουν ένα ιδιαίτερο ριζότο εδώ. Με τα ολόφρεσκα ζουμερά βλαστάρια φτιάξαμε τουρσί…εδώ και σαλάτα…εδώ
Δείτε μία ακόμα δική μου συνταγή… έμπνευση της στιγμής… δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου 2020… αμπελοβλάσταρα ζελέ->εδώ!
